Geschiedenis van Wijn

Rode Wijn
Vanuit Georgië heeft de wijncultuur zich verspreid naar Europa via Turkije, Syrië en Libanon. Grotendeels kwam de verspreiding hierna door de Romeinen, doordat zij de wijngebieden van Europa 'bezetten' is aan hen veel te danken.  De wijnbouw kende onder de Romeinen een periode van grote bloei. Door het ontwikkelen van houten tonnen werd wijn door de Romeinen bewaard. Wijn werd toentertijd op smaak gebracht door toevoeging van honig en kruiden. Het kennisniveau over wijn was laag en van conserveren wist men niets.

Pas vanaf de 9e eeuw kwam de wijnbouw op gang. Er werden kloosters gebouwd in Frankrijk en Duitsland voor de bereiding van miswijn. Miswijn is de wijn die gebruikt wordt in de misdienst of de liturgie tijdens de eucharistievieringen van de christelijke kerken. Kennis van het wijn maken werd in deze periode heilig bewaard door de monniken, omdat men niet zonder wijn kon in de christelijke eredienst. Dit duurde tot wel de 18e eeuw.

Vanaf de 18e eeuw werden goed bruikbare afsluitbare flessen gebruikt voor transport van wijn. In het begin vooral voor goede wijnen. Bewaren en transport in vaten werd minder.
In het begin van de 19e eeuw werd de wijnplant bedreigd door diverse aantastingen. Bestaande wijngebieden in Europa verdwenen en nieuwe gebieden werden ontwikkeld Zo ontstonden bijvoorbeeld de Languedoc in Zuid Frankrijk en de Rioja in Noord Spanje. Eind 19e, begin 20e eeuw werden de namen van de herkomstgebieden beschermd wat bijvoorbeeld in Frankrijk in 1935 resulteerde in de Appellations d’Origine Controlées. In de 20e eeuw doen ook de wijnen uit de Nieuwe Wereld hun opmars. Door kolonialisatie was daar ook enkele eeuwen eerder al sprake van wijnbouw.<